Płyty wiórowe

Tak naprawdę płyty wiórowe to zbyt niejednorodna kategoria, aby w krótkim akapicie omówić wszystkie wady i zalety. Na pewno pozytywnie ocenianą cechą będzie przeważnie niski koszt. Specjalistyczne laminaty albo gęstsze płyty z dodatkiem różnych uszlachetniaczy nie będą bardzo tanie, ale biorąc pod uwagę stosunek funkcjonalności do ceny, pozostaną zapewne jednym z najpilniej poszukiwanych materiałów. Surowa płyta jest materiałem raczej przeciętnym – trzeba ją przynajmniej w podstawowym zakresie zabezpieczyć przed wilgocią i wtedy będzie mogła stać się surowcem do produkcji mebli z segmentu ekonomicznego. Po oklejeniu, polakierowaniu lub zalaminowaniu albo fornirowaniu będzie to zresztą materiał wyglądający całkiem atrakcyjnie.

Płyta wiórowa powstaje w drewna odpadowego różnych gatunków. Jest ono mielone na wióry, mieszane z żywicami i prasowane w płaskie płyty. Do tej mieszanki można jednak dodać różnego rodzaju substancje uszlachetniające, a samą płytę można wykonać jako laminat, a więc oddzielając cienkie warstwy wiórów innymi materiałami, które będą na przykład zmniejszały palność albo ograniczały wchłanianie wilgoci, na co surowa płyta jest dość wrażliwa. Płyty wiórowe powstają z wiórów o różnej gramaturze, mogą być prasowane z różną siłą i w różnych temperaturach, co decyduje o ich właściwościach użytkowych oraz możliwości wykończenia ich powierzchni. Dla przemysłu meblarskiego przydatne są praktycznie wszystkie warianty, choć oczywiście każdy do produkcji nieco innych
wyrobów.